فلسفه، در جستار و داستان و رمان | معرفی سه کتاب تازه از نشر «خوب»

رادمنش | شهرآرانیوز؛ سه کتاب تازه از نشر «خوب» در دسترس مخاطبان قرار گرفته است که در مطل زیر معرفی می‌شود:

مصائب زیستن در جامعه‌ای معیوب

باریبای جوان و سرکش خوابیدن روی تشکی از کاه طویله، مرغ دزدیدن و فرار از دست صاحب خانه‌ها را به فرمان برداری از پدر و تربیت کشیش ترجیح می‌دهد. در جامعه آفت زده روسیه، او نه سقفی بالای سرش دارد و نه هدفی که به دنبالش برود. آن قدر خود را به دست سرنوشت و وقایع زندگی می‌سپارد تا روزگار درس تلخی به او بدهد، زمانی که دیگر وقت مناسبی برای بزرگ شدن نیست.
یوگنی زامیاتین، در داستان بلند «در آبادی»، داستان نوجوانی به نام «باریبا» و مصائبش را در متن جامعه‌ای معیوب و عقب مانده و گرفتار فقر و محرومیت روایت می‌کند.

داستان «در آبادی» مربوط به دوره‌ای بحرانی از تاریخ روسیه است، دوره‌ای که روسیه غرق در فقر و بحران‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی بود، تا فروپاشی حکومت تزاری چیزی نمانده بود و نزدیک بود که روسیه درگیر انقلاب و جنگ ِ داخلی شود. زامیاتین، در داستان «در آبادی»، به شیوه‌ای رئالیستی و با طنزی تلخ، زندگی مردمی را که در نقاط دوردست و پرت افتاده روسیه اوایل قرن بیستم زندگی دشوار و پر از رنجی را از سر می‌گذراندند به تصویر می‌کشد. داستان «در آبادی» روایتی از زندگی مردم و رنج‌های آن هاست.

این داستان به شیوه‌ای ساده و با طنزی ظریف و باریک بینانه و انتقادی نوشته شده است. ساده نوشتن و به دام ساده لوحانه و سطحی نوشتن نیفتادن کاری دشوار است و مهارتی ویژه می‌طلبد. زامیاتین، در داستان «در آبادی»، این مهارت را به خوبی به نمایش می‌گذارد.

او، با طنزی که رنگی از طنز نیکلای گوگولِ بزرگ دارد، پیچیدگی‌های مردم را، که به ظاهر ساده می‌نمایند، و مسائل بغرنج زندگی آن‌ها را به تصویر می‌کشد و کاریکاتور‌هایی سیاه پدید می‌آورد که برآمده از طنزی آمیخته به شفقت هستند. فضاسازی و شخصیت پردازی ماهرانه از ویژگی‌های اصلی سبک زامیاتین در این کتاب است. او خوب می‌داند چطور از طریق فضاسازی تصاویری تأثیرگذار و تلخ از جغرافیای زوال و تباهی و فقر و مسکنت و جهل و خشونت و عقب ماندگی ارائه دهد.

درباره نویسنده

یوگنی ایوانویچ زامیاتین (۱۸۸۴-۱۹۳۷) از نخستین منتقدان و مخالفان نظام شوروی محسوب می‌شود. او، مثل هر نویسنده منتقد دیگر، مغضوب حکومت بود و در راه خود حبس کشید و کتک خورد. رمان علمی-تخیلی و ویرانشهری «ما» ــ که مهم‌ترین و شناخته شده‌ترین اثر اوست و نشر بیدگل فارسی آن را با ترجمه بابک شهاب منتشر کرده ــ تصویری است نقادانه از نظام توتالیتر و پلیسی. رمان «ما» را نخستین اثری می‌دانند که دستگاه سانسور اتحاد جماهیر شوروی ممنوع اعلام کرد. پس از این، نویسنده ممنوع القلم شد و ناچار کشورش را ترک کرد. او در غربت و فقر مرد.

برشی از کتاب

«سرانجام، هوس کرد از این زندگی سگی خلاص شود. دلش آدم خواست، دلش خواست مانند همه آد م‌ها چای داغ بنوشد و زیر پتوی نرم بخوابد. چه روز‌ها که باریبا درون آخورش، روی تشک کاهی، از صبح تا شب دمر خوابید و چه روز‌ها که در خرابه بالکاشین از صبح تا شب در جست وجوی نشانی از انسان و زندگی انسانی چرخ زد!»

«در آبادی»، نوشته یوگنی زامیاتین، ترجمه بابک شهاب، ۱۴۴ صفحه، ۹۹ هزار تومان.

هراس از مجازات انجام وظیفه

«مرثیه‌ای برای افتخار» داستان افسری در سمت بازنده جنگ است. پس از جنگ جهانی دوم، عملا، ژاپنی باقی نمانده بود. افسر تاکویا، که در اعدام اسرای آمریکایی در واپسین روز‌های جنگ دست داشته، درمی یابد که نیرو‌های اشغالگر آمریکایی در پی دستگیری مظنونان جرائم جنگی هستند و بنابراین در وطن خودش فراری می‌شود. حالا، در سرزمین شکست و تحقیر و گرسنگی، او به این می‌اندیشد که فقط از فرامین اطاعت کرده بوده است. چرا مردی به صداقت و وظیفه شناسی او باید به دست آدم‌هایی بیفتد و محکوم شود که روی هیروشیما و ناگازاکی بمب اتم انداخته و شهروندان بی گناه بی شماری را قتل عام کرده اند؟

درباره نویسنده

آکیرا یوشیمورا (۲۰۰۶-۱۹۲۷) نویسنده مشهور ژاپنی است. او رئیس اتحادیه نویسندگان ژاپن و عضو انجمن PEN بود. یوشیمورا در سال ۱۹۶۶ برنده جایزه اوسامو دازای، در سال ۱۹۷۳ برنده جایزه کیکوچی کان و در سال ۱۹۸۵ برنده جایزه یومیوری شد.

برشی از کتاب

«همه انتظار داشتند مجازات آن‌ها نیز به تعویق بیفتد، اما اوایل عصر روز پنج آوریل ابلاغ شد که برای اجرای حکمشان باید به بخش دیگری از زندان منتقل شوند. دو روز بعد، سی ودو دقیقه پس از نیمه شب، سرهنگ اینوئه و سه تن دیگر به دار آویخته شدند.»

«مرثیه‌ای برای افتخار»، نوشته آکیرا یوشیمورا، ترجمه شهره حدادان، ۲۴۰ صفحه، ۲۱۰ هزار تومان.

نگرانی‌های یک فیلسوف از وضع بشر

راسل در بخش کتاب «پرتره خاطرات» به مسائل ادبی، فلسفی و سیاسی زمانه خود می‌پردازد؛ بنابراین، از مسائل فلسفی محض گرفته تا نگرانی‌های شخصی درباره وضع بشر و آینده آن را در این اثر می‌توان سراغ گرفت. به گمان راسل، خاطره‎نویسی، به رغم بی توجهی برخی نویسندگان بزرگ به آن، می‌تواند به تولید یک متن ادبی غنی بینجامد، و، از همین رو، در بخش دوم کتاب خود، در جستار‌هایی کوتاه، به شرح آشنایی اش با بزرگان عصر خود و مقدم بر آن، ازجمله جرج برنارد شاو، جوزف کنراد و جان استوارت میل، می‌پردازد.

درباره نویسنده

برتراند راسل فیلسوف، ریاضی دان، جامعه شناس، فعال سیاسی ضدجنگ و خیلی چیز‌های دیگر بود. او، در سال ۱۹۵۰، به پاس «آثارش در حمایت از نوع دوستی و آزادی اندیشه» برنده نوبل ادبیات شد. آثار زیادی از او به فارسی برگردانده شده است که از آن جمله می‌توان به «قدرت» و «تاریخ فلسفه غرب» با ترجمه نجف دریابندری، «در ستایش فراغت و چند مقاله دیگر» با ترجمه ابراهیم یونسی، «مسائل فلسفه» با ترجمه منوچهر بزرگمهر، و «جستار‌های فلسفی» با ترجمه میر شمس الدین ادیب سلطانی اشاره کرد.

برشی از کتاب

«در عصر ما، بشر به قدری اسیر نخوت شده که در اعصار پیش نمونه آن را سراغ نداریم. در گذشته، پرومتئوس را شخصیتی آزادی بخش می‌دانستند که زئوس با بیدادگری مانع کار‌های خیرخواهانه اش شد، اما امروز کار به جایی رسیده که می‌گوییم کاش زئوسی بود و جلوِ پیروان جدید پرومتئوس را می‌گرفت!»

«پرتره خاطرات (جستار‌هایی درباره خرد، ادبیات و فلسفه)»، نوشته برتراند راسل، ترجمه امیر قاجارگر، ۱۷۲ صفحه، ۱۶۰ هزار تومان.

در ادامه حتما بخوانید نگاهی از نزدیک به اندوه | درباره کتاب «روان شناسی اخلاقی اندوه» که به تازگی منتشر شده است